Της Ζωής Μακρονάσιου, εκπαιδευτικού

Συμπληρώνουμε σχεδόν έναν χρόνο καραντίνας με ό,τι ως γνωστόν αυτό συνεπάγεται: εγκλεισμό, απομόνωση, ερημιά, φόβο, θάνατο. Οι σχέσεις μας έχουν αλλάξει, οι επαφές μας το ίδιο, η έλλειψη της αγκαλιάς ίσως έχει αναδείξει περισσότερο από ποτέ τη μέγιστη αξία της. Και στο οικονομικό επίπεδο τι; Αν αναρωτηθούμε για το ποια ακριβώς πράγματα παραμένουν σταθερά και ποια διαρκώς εξελίσσονται δεν μπορούμε να παραλείψουμε την εμβληματική είσοδο της τηλε-εργασίας στη ζωή μας. Μια τέτοια απόρροια στο κομμάτι της παιδείας αποτελεί η τηλεκπαίδευση, η οποία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας επηρεάζοντας τον τρόπο διδασκαλίας τόσο για τον διδάσκοντα όσο και για τον διδασκόμενο.

Μετά τα Χριστούγεννα πολλά σχολεία άνοιξαν, ενώ ακόμα και σήμερα δεν είναι λίγα εκείνα που εφαρμόζουν τη μορφή της τηλεκπαίδευσης, με δασκάλους και μαθητές εγκλωβισμένους πίσω από μια οθόνη, υλοποιώντας αποκλειστικά και μόνο το γνωστικό κομμάτι της μάθησης και εξαιρώντας ολοκληρωτικά αυτό της κοινωνικοποίησης και της ανάδειξης ψυχοκοινωνικών δεξιοτήτων. 

Στην παρούσα φάση λοιπόν και για τα σχολεία που παραμένουν ανοιχτά η υλοποίηση ενός πρότζεκτ και η βιωματική μέθοδος διδασκαλίας καθίσταται πιο ευεργετική από ποτέ, μιας και μέσα από τέτοιες μορφές δράσεων δίνεται η δυνατότητα στο παιδί να μάθει μέσα από το παιχνίδι, το θέατρο, την παντομίμα, να κοινωνικοποιηθεί, να συνεργαστεί, να απεμπλακεί από τον εγκλεισμό σε ένα άψυχο δωμάτιο, πίσω από μια άψυχη οθόνη.

Ένα τέτοιο παράδειγμα περιγράφεται κάτωθι με σκοπό να αναδείξει την αξία του πρότζεκτ που διαπερνά όλη τη μαθησιακή διαδικασία και κρίνεται αξιολογότατο εν καιρώ covid. Στο πρόγραμμα συμμετείχαν οι μαθητές της Στ` τάξης δημοτικού, με αφορμή τα διακόσια χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Κινητήριο μάθημα στάθηκε η Ιστορία, ωστόσο η εμπλοκή και άλλων μαθημάτων, όπως η Γλώσσα, η Γεωγραφία, η Πληροφορική, η Φυσική Αγωγή, τα Καλλιτεχνικά, η Μουσική και η Θεατρική Αγωγή, ήταν παρόντα καθ΄όλη τη διάρκεια της υλοποίησής του.  Ο χωρισμός των παιδιών σε ομάδες έγινε κατά τρόπο τυχαίο, ενώ κάθε ομάδα εκπροσωπούσε  κι έναν από τους παρακάτω ήρωες/ διανοούμενους της Ελληνικής Επανάστασης: Ρήγα Βελεστινλή, Αδαμάντιο Κοραή, Διονύσιο Σολωμό και Γιάννη Μακρυγιάννη. Η κάθε ομάδα βρήκε στοιχεία και παρουσίασε μέσα στην τάξη λίγα λόγια για τον κάθε εκπρόσωπο, εμπλουτίζοντας έτσι τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις.

Η επόμενη δραστηριότητα έγινε με αφορμή τον Θούριο του Ρήγα Βελεστινλή, ο οποίος παρουσιάστηκε στις ομάδες των παιδιών με τη μορφή εικονόλεξου. Με βάση τις συγκεκριμένες εικόνες οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν τον δικό τους Θούριο, είτε σε έμμετρο είτε σε ελεύθερο στίχο και το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά εντυπωσιακό αναδεικνύοντας τη θέληση των παιδιών για έκφραση και ενασχόληση με την ποίηση. 

Ωστόσο, η δραστηριότητα που αγκαλιάστηκε από τους μικρούς μας φίλους με πλήρη ενθουσιασμό και ανταπόκριση ήταν αυτή της παντομίμας. Η μουσική υπόκρουση ήταν το τραγούδι "Να ‘τανε το ‘21", το οποίο μαθητές και μαθήτριες όχι μόνον χόρεψαν αλλά έντυσαν και θεατρικά με τις κινήσεις τους υπό την καθοδήγηση του δασκάλου. 

Όλα τα προαναφερθέντα καταδεικνύουν την αξία και τη διαχρονικότητα του πρότζεκτ, η δύναμη του οποίου εν τέλει αντιστέκεται ακόμα και στην πιο δεινή πανδημία των ημερών μας και το καθιστά ανίκητο, επίκαιρο και επιβεβλημένο.